The creepy feeling you're being watched

Het gevoel dat er ogen in je rug prikken... Dat krijg je wel een beetje van dit shirt dat ik voor onze oudste maakte.

Zoals ik al eerder vertelde, word ik altijd erg blij als ik eens een keertje een stofje tegenkom waar ik onze oudste blij mee kan maken. Deze keer kwam er een idee in mijn hoofd met een stofje dat ik al een paar jaar in de kast had liggen. (of eigenlijk was het maar een half stofje. Ik maakte er namelijk een paar jaar geleden al een topje mee voor onze middelste😅)

Het idee kreeg ik toen ik op een avond in bed stapte: ogen die vanachter een 'gescheurd' zwart shirt naar buiten kijken.
Ik zag ooit in een blog bericht van Jos een techniek die ik graag wilde uitproberen. Het is een totaal ander resultaat geworden dan het Max Verstappen shirt dat Jos maakte, maar de techniek die ik gebruikte is wel min of meer hetzelfde.

Omdat ik best een groot stuk van de zwarte stof zou moeten wegknippen, besloot ik de zwarte stof alvast een beetje op maat te snijden. Ik reeg de zwarte stof met grove steken aan de 'ogen stof' en langs de randen lijmde ik de lagen stof aan elkaar vast met oplosbare textiellijm, om te voorkomen dat de boel zou gaan schuiven bij het naaien.

Daarna reeg ik het het patroonpapier voor de zwarte delen, waar ik al 'scheuren' had opgetekend, vast op de juiste plaats op de stof. Nu kon ik precies op de getekende lijn naaien. Ik gebruikte de drievoudige rechte stiksteek omdat dat stiksel ook rekbaar is, anders zou het stiksel kunnen knappen bij het aan- en uitkleden. Ik gebruikte ook één van mijn speciale appliceer voetjes zodat ik zo goed mogelijk kon zien waar de lijn liep waar ik op moest naaien.
Ook ik begon, net als Jos in haar blog vertelt vanuit het midden te naaien.

Nadat beide zwarte delen zijn vastgenaaid, was het tijd om een paar millimeter langs de stiksels de zwarte stof weg te knippen.

Ook de achterkant van het shirt wilde ik bijzonder maken. Uit de 'ogen stof' zocht ik twee ogen uit. Daar streek ik dubbelzijdig vlies achter, speciaal om van rekbare stof applicaties te maken.

Daarna knipte ik de gekozen ogen netjes uit, pelde het papier van de lijmlaag af en bepaalde waar ik de ogen precies wilde hebben op het achterpand. Dan met een vochtige doek ertussen goed persen met een heet strijkijzer en het naaien kan beginnen.
Een stukje scheurvlies achter de stof op de plaats van de applicatie en een stukje in water oplosbaar vlies over de applicatie heen (anders gaat de stof toch trekken, is met mijn naaimachine mijn ervaring). Ik gebruikte seraflock garen in de naald.

Oké, het is een kwestie van heel goed voelen waar je moet naaien (zigzag steek, heel dicht op elkaar), dus best lastig met een donkere applicatie op een donkere stof, maar op een heel klein stukje na, waar ik er net halve millimeter te ver naast zat, is het goed gelukt. (en dat stukje heb ik kunnen 'repareren' door er nogmaals overheen te naaien met de zigzag steek iets breder). 
Na het naaien kan je de scheurvlies aan de achterkant eenvoudig weg scheuren en aan de voorkant heb ik het soluvlies ook voorzichtig zo ver mogelijk weggknipt. (lees: ik was ongeduldig en wilde het resultaat zsm zien, zonder het hele stuk vlies te moeten oplossen in water)

Zowel voor- als achterpand nog even uitspoelen in water (vanwege de lijm op het voorpand en de restjes soluvlies op het achterpand), goed laten drogen, en toen kon het shirt eindelijk in elkaar gezet worden. (door het uitspoelen waren de randjes van de stof wat omgekruld, dus met wat meer beleid dan gewoonlijk naaien en de zoom met wat meer spelden, maar dat mocht de pret niet drukken).
Nog even netjes strijken (én foto's maken natuurlijk) en zoonlief heeft weer een nieuwe longsleeve in de kast hangen😃. De raglan versie van Billie, Zonen09.

(joepie, nu ook een mannelijke versie van een paspop😄)

Ik vind het leuk als je een berichtje achterlaat, ik zal zoveel mogelijk proberen te antwoorden.