woensdag 9 oktober 2019

Voor de rasechte koukleum



Ik heb er wel even over gedaan om dit brei project af te krijgen... Door een schouderblessure zo'n 5 jaar geleden kon ik heel lang niet of maar nauwelijks breien. Daarom leek me dit vest van dik garen (op nog dikkere breinaalden) toen een goed idee om toch wat om handen te hebben. Niet dat ik me ooit verveel natuurlijk😄...
Maar die schouder bleef toch een stuk langer opspelen dan ik wilde, dus lag dit project jaren stil... Toen onze jongste begin 2019 ook op vrijdag avond ging sporten en ik daar zag dat andere moeders ook langs de kant zaten te handwerken, kwam er echt weer schot in de zaak. Mijn brei project ging toen braaf elke vrijdag avond mee naar training.
Na een onderbreking om de rode sjaal af te maken, kwam dan toch eindelijk dit vest af.



Ik koos voor het Dora patroon van Garnstudio, met een mooi 'kantpatroon' aan de voorkant.
De gekleurde merino wol heb ik ooit van iemand overgenomen omdat de kwaliteit me gewoon erg aansprak, maar was te weinig om een heel vest van te breien. Toen ik een paar jaar geleden de donkere alpaca wol van onze oudste voor moederdag kreeg, was de connectie snel gemaakt: die twee garens konden mooi gecombineerd worden.


Het kleurverloop tussen de twee garens was volledige improvisatie, geleid door de hoeveelheid gekleurde wol die ik had.
Aangezien ik zo'n notoire koukleum ben, is een vest met korte mouwen (zoals het originele patroon voorschrijft) geen optie. Hoe dik het vest ook is, met korte mouwen (en een longsleeve eronder) heb ik het gewoon koud!
Dus moesten er lange mouwen aan komen. Ik nam daarvoor nieuwe steken op bij de armsgaten en breide er mouwen aan. Ook daar improviseerde ik er weer op los. Omdat het vest al vrij wijd valt, wilde ik als contrast smalle/ strakkere mouwen breien. Was wel een kweste van goed opschrijven wat ik bij de eerste mouw deed: het moest natuurlijk precies herhaald worden bij de tweede mouw. Was wel even een uitdaging voor zo'n chaoot als ik, is toch best goed gelukt😁...


Ik ben erg blij met mijn warme en zachte vest (ook al met de herfst temperaturen van nu...) (en hopelijk is er nog genoeg donkere wol over voor een eenvoudige sjaal😉)

maandag 7 oktober 2019

Een kleinigheidje voor de jarige



Dochterlief kreeg voor in haar nieuwe 'studentenkamer' een groot kussen (80cmx80cm) van haar tante (om het makkelijk te maken is dat mijn nicht😉), om lekker tegenaan te zitten tijdens het lezen in bed. Het kussen paste alleen niet zo bij de rest van de kamer, dus zocht dochter een über zacht nepbontje uit op de markt om daar een hoes voor het kussen van te maken.



Om haar te verrassen voor haar verjaardag maakte ik daar vast de hoes van.
Ik had nog nooit echt zulk soort stof verwerkt en was wat huiverig dat de lagen stof erg zouden gaan glijden tijdens het naaien. Om dit bij voorbaat al te voorkomen, heb ik het geheel dan ook eerst met de hand grof aan elkaar geregen, te beginnen bij de rits. Dat rijgen hielp enorm, want de hoes zat op deze manier zo in elkaar.



Om te voorkomen dat de haartjes van het 'bont' tussen de rits gaan komen, koos ik ervoor om een piping bandje tussen rits en stof te naaien.
Na het naaien voorzichtig de haartjes tussen de naden uit gepulkt voor een netter resultaat.
Al met al een snel projectje waar dochterlief fijn gebruik van maakt. Het moeilijkste van dit hele project, was eigenlijk om te donkere kleur paars mooi op de foto te krijgen😄. (De tweede foto in dit bericht geeft nog het mooiste de juiste kleur weer)



Hoera 18 jaar!



Zo'n 2 weken geleden was onze dochter jarig. Met een druk nieuw leven als student aan de andere kant van het land, was er geen gelegenheid om dit groot te vieren, maar uiteraard heb ik wel wat lekkers voor onze chocoholic gebakken. Ik koos voor een super makkelijk brownies recept van Jamie Oliver, dat ik ooit eens in een kookprogramma van hem op tv zag.
(Na mijn denkfout voor de 20e verjaardag van onze oudste, dat ik meende dat een kleinere versie van de appeltaart wel groot genoeg zou zijn voor ons gezin, gebruikte ik nu wel de volledige hoeveelheid van alle ingrediënten😉)

Ingrediënten:



  • 200 gr pure chocolade
  • 250 gr roomboter
  • 200 gr kristalsuiker
  • snufje zout
  • 6 afgestreken eetlepels cacao
  • 5 volle (niet afgestreken) eetlepels zelfrijzend bakmeel
  • 4 grote eieren
  • (bakblik van ongeveer 20x20cm)


Je verwarmt de oven voor op 200 graden.

Je hakt de chocola wat kleiner, daarna doe je alle andere ingrediënten in de keukenmachine (je kunt ook alles direct bij elkaar in de keukenmachine/ hakmolen doen, maar dan loop je de kans dat je nog wel erg grote brokken chocola in je brownies overhoudt. Ik spreek uit ervaring, ahum😅)
Als je geen keukenmachine hebt, geen paniek, dan hak je eerst de chocola in kleine brokjes (de boter kun je dan van te voren even smelten) en roer je daarna met de een lepel alle overige ingrediënten goed door elkaar, mèt de chocola. 



Het geheel ziet er dan ongeveer zo uit.
Verkreukel een vel bakpapier en maak het een klein beetje vochtig (dit zorgt ervoor dat je het bakpapier makkelijker tot in de hoekjes van de vorm kunt leggen). Dan verdeel je het beslag in de vorm en strijk je het een beetje glad.



Dan gaat het zo'n 15 minuten in de voorverwarmde oven.
Dit is een recept voor de echte chocoholic: het is bij dit recept juist de bedoeling dat de brownies in het midden nog lekker zacht en kleverig blijven!
Dat maakt het alleen wel wat tricky, want je kunt dus niet met een prikker kijken of hij netjes gaar is, zoals bij een normale cake: de prikker hoort er hier namelijk niet droog/ schoon uit te komen...
Maar als de brownies mooi droog zijn aan de bovenkant, zit je waarschijnlijk wel goed😉.



Eet smakelijk en geniet ervan, hebben wij tenminste wel gedaan😊!